Ben biriciğim. Bu dünya benim için var. Ve dünyadaki en iyi insanlardan biri benim. Herkese iyi davranırım. İyi davranmadığım kişi -Allah da biliyor ya- bunu hak etmiştir. Hatta ilahi bir gücün; "Vay be, çocuk çok iyi sabretti, gerçekten çok iyi bir insan" dediğini düşünüyorum sürekli beni izleyip. Hiçbir şeyi yanlış yapıyor olamam, çünkü her şeyi iyice düşünüp, ölçüp, biçip yapıyorum. Mütevaziyim mesela. Biri beni övdüğünde hemen yüzüm kızarır, başım öne eğilir, "Yok ya, abartıyorsun," lafları çıkar ağzımdan. Görüyor musunuz alçakgönüllülüğü? Çok az insana nasip olur benim kadar iyi özelliğe sahip olup bir yandan da alçakgönüllü olmak. Bu dünya benim için var. Benim inanılmaz kuvvetli hislerim var. Hisettiğim her şeyi güçlü hissederim. Biri, beni bir şekilde üzdüğünde onu öyle hemencecik affetmem, affedemem. Her şeyi doğru yaptığım gibi orada da tavrımı koymayı bilirim. Hak edene çok iyiyimdir, karşılığını veririm ama yanlış yapanı da -toplum tarafından da takdir edildiği üzere- silerim. Hayatım çok sağlam temeller üzerinde yükselmektedir. Müthiş bir tutarlılıkla yaşarım hayatımı. Hayat binamda durmayacak kişiler düşerler ya da ben ittiririm. Gözünüzde canlandı mı yükselen, bulutlara ulaşan binam? Herkesin takdirini toplamak güzel bir his tabi. Ama, yok o kadar da değil. Biraz abartılıyorum bence.
Tutucu biriyim. Tabi ki öyle olacağım. Dünyamın içine alışılmışın dışında şeyleri alamam. Beni çürütmesine izin veremem hayatıma girip. Çünkü dediğim gibi -söylemeyi de sevmiyorum ama- herkesin imrenerek baktığı, ki düşünüyorum da imrenerek bakmalarına şaşırmadığım bir hayatım var. Her şeyi ilmek ilmek, özenle dokudum. Bana ters gitmeye çok çekinir insanlar. Sonuçta herkes benim haklı olduğumu biliyor. Bana ters giden, toplum içinde çok zor duruma düşer.
Bir gün başıma bir iş geldi. Öldüm.
Bir okyanusta bir damla oynadı oynamadı. Tam fark edemedim.
70 sene sonra beni tanıyan kimse kalmadı.
Uğruna hayatımı verdiğim şeyler ne de saçmaymış.
Ne için yaşamalıydım?
24.9.2014 18:32
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder