Yazmanın, bana hiçbir şey kazandırmayacağı şeyler yazıp duruyorum. Bu yazı da dahil buna. Dünyanın işleyişini, sosyal hayatın işleyişini anlamak zor ama bazı şeyleri anlamak ya da anladığını sanmak acı verici oluyor. Kendini kaybettiğinde, kendimi kaybettiğimde çevremdekilerin neredeyse hepsi bir tepki veriyor haliyle. Bir kısmınınki kendi gözlerindeki Alper'e döndürmeye çalışmak oluyor beni. Bir kısmı hayatı çoktan çözmüş, o bana öyle davranırsa ben de ona böyle davranırım diyor. Bir kısmı uzaklaşıyor en temizinden. Bazıları kendimi bulmama yardım etmeye çalışmak istiyor. Gerçek dost grubu bu grup sanırım. Ama ben o yardımı da istemediğimden, onları görmeye de benim tahammülüm kalmıyor bazen. Sonuçta yaşam böyle bir şeylerin peşinde koşarak, bana sorulsa kendini arayarak geçip gidiyor. İyi, güzel ama geçip gidiyor. Acilimiz, bizim ambulansların aciline dönmüş. Kendimi acil bir şekilde düzeltmeye çalışıp, seçtiğim bir yola girmek istiyorum. Sonra bakıyorum, yolların hepsi doğru, ama hepsi de yanlış. Böylesi mutsuz o kesin. İnsan sosyal de bir varlık ya bas bas bağırıyorlar. İşte sosyal olarak geçirdiğim kötü günler, aylar biyolojik ve psikolojik sağlığıma da yansıyor maalesef. Bu hayatta var olmak çok zor. Çok kişi yok oluyor. Bunun farkında bile olmadan...Bunun farkında olmak iyi mi, kötü mü onu da bilmiyorum ya... Var olmak için kendine güvenmek, konuşmak, dinletmek gerekiyor. İnsan kendini dinleyen biri olsun istiyor işte. Bunsuz yapamıyor. Ne saçma... Çok insan birilerine dayanarak var olmaya çalışıyor ve oluyor. Başka da çare var mı zaten... O da belli değil. Tamam, birilerine ihtiyaç duymamıza da lafım yok, ona da yok ama insanların bakışları biraz çabuk değişmiyor mu? Zor günlerinde biraz çabuk kopmuyorlar mı senden? Hayır, hayır bunlar kuruntu. Belki de böyle umuyorum. Bana haksızlık etsinler de kendi haklılığımı başkasına değil, kendime kanıtlayayım. İnsanın kendisiyle çok ilgili olmayıp ( bu kadar ilgili olmayıp) kendisini çevresine bırakması gerekiyor sanıyorum ki. Neyse hiçbir işime yaramayacak bir yazıya daha burada son vereyim...(Belki yarar)
28.3.2014 00:33
(Ne olursa olsun kendini sevmek, kendine güvenmek ve bunu sürdürmek zorundasın. Çünkü sen kendine güvenmeyince ve işler de tersine dönerse sana güvenen belki de kimse kalmayacaktır ve boşluk kaçınılmaz olur.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder